Ik ben niet bang meer voor de dood

Tussen de draden van de onbeschrijfelijke pijn
heeft zich verweven
langzaam
onopgemerkt haast in ’t begin
de vreugde om wat is
en wat is geweest
het doet mij voelen
’t leven heeft weer zin

Ik ben niet bang meer voor de dood
niet bang te hechten aan het leven
aan alles wat mij is gegeven
ik weet dat zij eens weer zal komen
met alle pijn
en het gemis
maar nooit zal kunnen nemen
de herinnering aan elk moment
dat mij nu dierbaar is.

Een lotgenote
Uit: Manu Keirse – ‘Vingerafdruk van verdriet’